یه پسرایی هستن...
که صدای خنده هاشون تو خیابون نمیپیچه...
شلواراشون نه خیلی براشون بزرگه نه خیلی کوچیک...
ابروهاشون فابریک خودشه...
همونایی که نه لکسوز دارن نه کمِری...
اما مـرام دارن...
چشمشون همه جا کار نمی کنه...
دنبال موی بلوند و چشم آبی نیستن...
پسرایی که موزیکـ های خارجی رو بدون معنی کردن حفظ نمیکنن...
پُــــز نمیـــــــدن...
پاتوقشون مهمونی و شیشه و انواع مشروبی جات نیست...
آره رفیـق...
اونایی که تکیه کلامشون معرفتـــــــه...
بی ریا، باخدا، مهربون و با مسئولیتن...
کنارشـون آرامش داری...
کنـارش باشی یا نباشی حواسش به بقیه دخترا نیست...
این جور پسرا خیــــــــلی مردن...
خیلی تـــکن ، خیلی خاصــن خیلی شوخن و جنگولک بازی در میـارن...
ولی احساسشون قویه...
آه که بکشن خدا دنیا رو واسشون زیر و رو میکــــــــــنه...